Kız İsimleri

Can: Yaşam; ruh; güç, dirlik; birey, kişi insanın kendi varlığı; sevgili
Canal: Güzelliğinle canlar yak
Canaş: Arkadaş, sevgili
Candan: Içten, yürekten
Candeğer: Can değecek denli değeri olan
Canhanım: Cana yakın hanımefendi
Cankat: Mutluluk getiren cana can kat
Cankız: Sevilen, tatlı kız, cana yakın kız
Cankut: Sevimli, cana yakın ve kutlu, uğurlu
Canöz: Canın özü, yaşamın özü
Canözlem: Tatlı özlem
Cansen: Can sensin
Cansın: Tatlısın, sevgilisin
Cansun: "Dirilik sun, güç sun, canlılık sun"
Cansunar: Canlılık sunan kimse, can sunan kimse, canlandıran
Ceren: Çöllerde yaşayan, çok hızlı koşan, gözlerinin güzelliğiyle ünlü, ince bacaklı, zarif hayvan
Ceyhan: Çukurova'da bir ırmak ve adını bu ırmaktan alan bir ilçe
Ceylan: Çölde yaşayan, geyik türünden, gözlerinin güzelliğiyle ünlü, çok hızlı koşan, ince bacaklı, çok güzel bir hayvan, ceren
Cıvıltı: Ufak kuşların, civcivlerin ötüşürken çıkardıkları tatlı ses
Coşkunay: Sel gibi coşan ve Ay gibi güzel olan 
Çağla: Badem, kayısı gibi meyvelerin çiğ hali, coşkulu olan.

Çağlar: Köpürerek yüksekten düşen su, çağlayan, coşkulu, canlı.

Çağrı: Davet, birim bir yere çağırma, doğan kuşu, çakır kuşu, mavi göz.

Çığır: Yeni biçim, yol, yöntem, anlayış, kar üzerinde herhangi bir şekilde ya da çığın açtığı yol.

Çiçek: Bir bitkinin üreme organlarının yer aldığı güzel kokulu, renkli kısmı.

Çiğdem: Zambakgillerden bir kır çiçeği.

Çilem: Ahenkli sesiyle bülbül gibi şakıyanım, sıkıntım, eziyetim.

Çiler: Şakıyan bülbül.
Ebru: Bulut renginde, kağıda suyla yapılan bir çeşit süsleme yöntemi, kaş.

Ece: Kraliçe, güzel kadın, ana.

Ecem: Benim kraliçem.

Eda: Tavır, davranış, anlatım yolu.

Efsane: Halk arasında anlatılan olağanüstü nitelikli masal.

Efsun: Büyü, sihir.

Ege: Bir çocuğu koruyan, ondan sorumlu olan kimse, bir deniz.

Ekim: Ekme, yetiştirme.

Ekin: Ekilmiş tahılın büyümüşü.

Elçi: Açık kestane göz rengi.

Elçin: Deste, demet, ağustos böceği, bilmece, bulmaca.

Elif: Arap alfabesinin ilk harfi, alışıldık, aşina, ince, uzun boylu kız.

Elmas: Kıymetli bir taş, mücevher.

Elvan: Renkler, rengarenk, alacalı.

Emel: Gerçekleşmesi zamana bağlı arzu, istek.

Emine: İnanılır, güvenilir.

Ender: Eşine az rastlanır.

Engin: Uçsuz bucaksız genişlikte, denizin karadan uzak geniş bölümü.

Enise: Dost, arkadaş, sevgili.

Eray: Ay gibi aydınlık.

Erdem: Ahlakın övdüğü niteliklerin genel adı, fazilet.

Erel: Güçlü el.

Ergin: Olmuş, yetişmiş.
Fadime: Fatma'nın bir çeşit söylenişi.

Fahriye: Bir karşılık beklemeden yalnızca şeref, itibar için yapılan iş, divan şairlerinin kendi özelliklerinden övünerek söz ettikleri şiir türü.

Farise: Ferasetli, anlayışlı, atlı, süvari.

Fatma: Kendisi ve soyu cehennemden uzak kılınmış, sütten kesme, Hz. Muhammed'in kızı.

Fatmagül: Fatma ve gül'ün bileşik hali.

Fatoş: Fatma'nın bir başka söylenişi.

Fazilet: Kişiyi ahlaklı ve iyi davranmaya yönelten manevi kuvvet, iyilik, ahlak.

Ferah: Gönül açıldığı, sevinç, açıklık.

Ferahnaz: Nazlı.

Feray: Aydınlık, parlak ay.

Ferda: Yarın, ahiret, öbür dünya.

Ferhan: Sevinçli, mesut.

Ferhunde: Mübarek, kutlu, uğurlu.

Feride: Tek, eşi olmayan.

Fevziye: Galip gelen, üstün. Tanrının bereketi ile ilgili.

Feyman: Ahlaki olgunluk.

Feyza: Suyun taşarak akması, bolluk, verimlilik.

Feza: Uzay, evrenin genişliği.

Fidan: Yeni yetişen ağaç.

Figen: Çiçek demeti, atıcı, yıkıcı.

Fikret: Fikir, düşünce, amaç, niyet.

Gelincik: Kırmızı ve büyük çiçekli bir kır bitkisi
Gençay: Ay'ın ilk günlerindeki durumu, ayça, yeni doğmuş Ay, hilal
Gezenay: Yürüyen ay, (Ay'ın gökte yer değiştirmesinden dolayı) gezen Ay
Gizem: Açıklanamayan ya da çözülemeyen soru, aklın çözemediği, erişemediği şey
Gonca: Henüz açılmamış, tomurcuk
Goncagül: Açılmamış gül, tomurcuk gül
Göğem: Yapraklanmış ekin; yeşile bakan mor; bir tür yabanil erik
Gökay: Gökteki Ay, gök ve Ay; mavi renkli Ay.
Gökben: Mavi benli
Gökçe: Mavi gözlü, mavice
Gökçen: Güzel; yiğit; mavi gözlü, gökmen
Gökçin: Maviye yakın külrengi, kurşuni, (renk olarak) mavi kır
Gökmen: Güzel; yiğit; mavi gözlü sarışın
Göksel: Gökle, gökyüzüyle ilgili
Gökselen: "Ses, gürültü", "haber, bilgi", "yakın yer, çevre", "sel yatağı" gibi anlamları olan "selen"le "gök"ten oluşmuş bir sözcük
Göksen: Sen gökyüzüsün, göksün
Göksu: Türkiye'nin birçok yerinde akarsu adı, mavi su
Göksun: Kahramanmaraş ilinde bulunan ve Seyhan Irmağı'na karışan bir çay ve bu adını çaydan alan bir ilçe
Gökşen: Mavi gözlü ve şen

Hacer: Taş, kaya, Kabe'nin duvannda bulunan kara taş.

Hafize: Saklayan, koruyan, Kur'an'ı ezbere bilen ve usulünce okuyan.

Hale: Ayın ve güneşin çevresinde bazen as görülen ışıklı halka, ayla.

Halide: Sonsuz, daimi, ebedi.

Hatime: Sakin, sessiz.

Halise: Hilesiz, katkısız. Yalnız, sadece

Hamide: Övgüye değer.

Hamiyet: Milli onur ve haysiyet.

Handan: Gülen, gülücü, güler yüzlü, sevimli.

Hande: Açılış, açılma, gülme, gülüş.

Hanife: Allah'ın birliğine inanan, İslama inancı kuvvetli olan.

Hanzade: Hükümdar çocuğu.

Hare: Meneviş, menevişli kumaş, sert kaya, taş.

Harika: İnsanda hayret uyandıran şey.

Hasene: İyilik, iyi hal, dünya ve ahirette mutluluk.

Hasibe: Hayır sahibi, cömert.

Haslet: İnsanın yaradılışındaki huyu.

Hatice: Erken doğan kız çocuğu, Hz. Muhammed'in ilk karısı.

Havva: Esmer kadın, Hz. Adem'in karısı, ilk kadın.

Hayal: Gerçekte olmadığı halde görüldüğü sanılan şey.

Hayat: Yaşam, canlıların doğumundan ölümüne dek geçen süre.

Hayriye: Hayırla, iyilikle ilgili.

Hazal: Kuruyup dökülen ağaç yaprakları.

Hazan: Sonbahar
Ilgaz: Hücum, akın. Karadeniz'de dağ.

Iraz: Uzak, ırak.

Irmak: En büyük akarsu, nehir.

Işık: Aydınlık, nur, aydınlatma cihazı, bir konuda aydınlatıcı bilgi veren.

Işıl: Aydınlık, parlak ışık.

Işılay: Ay ışığı, mehtap.

Işın: Bir ışık kaynağından çıkan ışık demeti.

Işınay: Aydan gelen ışın.

Itır: Güzel, hoş koku, sardunyagillerden yaprakları hoş kokan bir bitki.

İclal: Büyüklük, kudret, saygı, ikram.

İdil: Kır hayatım anlatan şiir ya da yazı. içten, saf aşk.

İkbal: İşlerin yolunda gitmesi, saadetli.

İlcan: Ülkenin canı, sevdiği.

İldeniz: Ülkenin denizi.

İlkay: Ayın ilk hali.

Ilknaz: İlk doğan kız çocuklarına verilen ad.

İlknur: Ayın ilk hali.

İlkyaz: İlkbahar, yaz başı.

İlter: Yurdunu seven, koruyan.

İmge: Hayal, düş, tasarım. 

K

Kanat:  Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organları
Karaca: Geyik türünden, boynuzları, küçük ve çatallı bir av hayvanı, dağ keçisi yaban keçisi
Kayan: Akarsu, sel
Kayansel: Taşkın, akarsu seli, sel
Kaynak: Bir suyun çıktığı yer, göze pınar
Kıvanç: Mutlu bir olgudan doğan şey, sevinç, övünç
Kıvılcım: Yanmakta olan maddeden sıçrayan küçük ateş parçası
Köz: Içinde küçük kor parçaları bulunan kül
Kumral: Açık kestane rengi, bu renkte olan,
Kurtuluş: Kurtulma eylemi, kurtulmuş olma durumu, kurtulma, tehlikeli ve kötü bir durumu atlatma
Kutay: Kutlu ay, uğurlu ay
Kutgün: Kutsal gün, kutlu gün
Kutlay: Uğurlu ay, kutlu ay
Kutlu: Uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, kutsal
Kutluay: Bkz. Kutlay
Kutlumaral: Uğurlu dişi geyik, kutlu geyik
Kutsal: Uğur getirdiğine inanılan, uğurlu; tapınılacak denli sevilen, dokunulması bozulmaması gereken kutlu
Kutsalan: Uğur getiren, uğur salan
Kutsalar: Uğur getiren, kimse, uğur getirir
Kutsan: Uğurlu ve iyi san, iyi ad
Kutsel: Uğurlu sel, hayırlı sel
Kutseli: Uğur seli, uğurlu gelen sel, uğur seli
Kuzay: Güneşi az gören yer; kuzey
Kuzey: Sağını doğuya, solunu batıya veren kimsenin tam karşısına düşen yön 
Lale: Yaprakları, uzun, çeçekleri kadeh biçiminde, türlü renkte, güzel bir süs bitkisi ve onun çiçeği
Latife: "Güzel, şirin, hoşa giden, yumuşak hoş, nazik, ince anlamlarına gelen Arapça latif sözcüğünün kadınlar için kullanılan biçimi
Leman: Parıldayan, parıltı
Lerzan: Titreyen, titrek, parıldayan titrek ışık
Leyla: Gece, uzun ve karanlık gece 
Mahmure: Ay ışığı, ay yüzlü güzel.

Mahire: Becerikli, hünerli.

Mahpare: Ay parçası gibi güzel.

Maide: Yemek, şölen, isa ve havarilerine gökten inen sofra.

Makbule: Kabul görmüş, beğenilmiş.

Maksude: İstek, niyet.

Manolya: Beyaz, güzel kokulu çiçekleri olan süs bitkisi olarak yetiştirilen ağaç ve çiçekleri.

Maral: Dişi geyik, ceylan, karaca.

Mebrure: Hayır, yararlı.

Mediha: Övülmeye neden olan.

Medine: Hz Muhammed'in kabrinin bulunduğu, hacıların Mekke'den sonra ziyaret ettikleri şehir.

Mehlika: Ay yüzlü güzel.

Mehpare: Ay parçası gibi güzel.

Mehtap: Ay ışığı, dolunay.

Mehveş: Ay yüzlü güzel.

Melahat: Yüz güzelliği.

Melda: Genç, körpe.

Melek: Tanrıyla insanlar arasında aracılık yaptığına inanılan nurdan yaratılmış varlık, güzel huylu, sakin.

Meliha: Güzel, şirin.

Melisa: Bir tür kokulu bitki.

Meltem: Yazın karadan denize doğru esen rüzgar.

Menekşe: Koyu mor renkte açan bir süs bitkisi, koyu mor renk.

Mercan: Kayalık yerlerde koloni oluşturarak yaşayan, iskeleti kalkerli, kırmızı renkli deniz hayvanı.

Meriç: Balkanlar'ın güneydoğusunda bir nehir.

İSİMLER SAYFASI

Naz: Kendini sevdirme davranışı, nazlanma, cilve
Nazlan: Naz yap, cilveli ol
Nazlı: Naz yapan, cilveli, işveli
Nazlım: Naz yapanım, işvelim, cilvelim, benim nazlım
Nemutlu: Imrenilecek bir olgu dolayısıyla söylenen bir söz
Neşe: Üzüntüsü olmamaktan doğan ve dışa vurulan sevinç
Nice: Ne kadar, ne denli, nasıl, oldukça çok
Nil: Afrika'da Viktorya Gölü'nden çıkıp Mısır'ı baştan başa geçerek Akdeniz'e dökülen büyük ırmak
Nilay: Nil ve Ay, Nil'e ışıklarını saçan Ay
Nilgün: Nil ile Güneş, Nil Güneş
Nilhan: Nil'in hanı
Nilüfer: Durgun sularda yetişen, yaprakları yuvarlak ve geniş beyaz, sarı, mavi, pembe, çiçekli bir bitki
Nur: Aydınlık, parıltı, ışık
Nural: Işıklı, ışıksal, ışıkla ilgili, ışıklan ışık al
Nuray: Işık saçan Ay, ışıklı Ay
Nurcan: Işık ile can, ışık ile yaşam, aydınlık yaşam
Nurdal: Işık saçan dal, ışıklı dal, ışık dal
Nurdan: Işıktan yapılmış
Nurdoğan: Işık gibi güzel doğmuş olan ışık gibi doğan, doğan ışık
Nurel: Aydınlık el, ışık el, eli ışıklı olan
Nurgör: Işık gör
Nurışık: Pırıl pırıl parlayan ışık, aydınlık ışık
Nurkan: Kanı ışıklı olan
Nurkut: Işıklı ve kutsal olan, aydınlık ve uğurlu
Nurol: Işık saç, ışık ol, nur gibi, gökkuşağı gibi güzel ol
Nuröz: Işıklı öz, aydınlık öz, özü kendisi aydınlık kimse
Nurperi: Işıktan yapılmış ve peri kadar güzel; güzel ışıklı peri
Nursaç: Işık dağıt, ışık saç
Nursal: Işıksal, ışıkla ilgili, ışık gibi, ışık gönder, ışık Sal
Nursan: Işık veren ad, ışık saçan san, ışıklı san, ışıktan yapılmış ad
Nursel: Işık, ışıktan yapılmış sel
Nurseli: Işık seli
Nursen: Işık sensin, sen ışıksın
Nursev: Işığı sev, ışık sev
Nursevim: Işıklı ve sevimli
Nursevin: Aydınlık ol ve sevin
Nurşen: Işıklı ve şen, aydınlık ve yaşamından memnun; ışık ve mutluluk saçan
Nurtopu: Işık yuvarlağı, bir top ışık gibi olan, çok güzel 

Ömür: Yaşama süresi, hayat.

Önder: Önde giden, önayak olan, lider, şef.

Övgü: Övmek için kullanılan söz.

Övgül: Övülmeye değer.

Övünç: Övünülecek şey.

Özcan: Samimi, içten.

Özden: Özgür, özle ilgili.

Özge: Başka, yabancı, îyi, güzel, cana yakın, şakacı, yürekli, gözü pek.

Özgül: Bir türe ait olan, özü gül gibi olan.

Özgür: Kendi kendine hareket etme, karar verme gücü, hür, bağımsız.

Özlem: Yeniden görüşme, kavuşma arzusu, hasret.

Özlen: Su kaynağı, derecik, özlenecek kadar sevilen.

Öznur: Özü ışıklı, aydınlık.

Pakize: Temiz, lekesiz, saf, katıksız.

Papatya: Taç yapraktan beyaz, ortası san baharda açan kır çiçeği.

Parla: Işıksaç, ısılda, tanın, ün kazan,

Pelin: Yaprakları acı, ıtırlı tıpta kullanılan bir bitki.

Peren: Ülker yıldızı.

Peri: Olağanüstü güçleri olduğuna inanılan hayali kadın, güzel, alımlı.

Perihan: Perileri davet eden, perilerin sultanı.

Perran: Uçucu.

Perin: Gönül tokluğu.

Pervin: Ülker yıldızı, süreyya.

Petek: Anların bal depoladığı yuvacık.

Pınar: Yerden kaynayan su, kaynak.

Pırlanta: Bir tür değerli elmas.

Poyraz: Kuzeydoğudan esen sert rüzgar.

Rahşan: Işıltı.

Ramize: Akıllı, zeki.

Rana: Güzel, hoş.

Rasime: Tören, merasim.

Rayiha: Güzel koku.

Rebia: Bahar.

Remaye: Sembolik, simgesel.

Renan: İnleyen.

Rengin: Parlak renkli, hoş, süslü.

Reyhan: Feslegen, güzel kokulu bitki.

Rezzan: Ağırbaşlı, onurlu.ü,

Sabah: Gündüzün ilk saatleri, öğleye kadar olan vakit
Salkan: Serin yellere karşı olan yer
Salkım: Çoğunlukla bir sap üzerinde bir arada bulunan yemiş; Baklagillerden bir ağaç ve bunu çiçeği; sarkan şey, hevenk
Sanal: Herkesçe tanın, ünlen, ün al
Sanay: Ikircikli, kararsız, duraksayan; kuruntu, işkil
Sargın: Sarıcı, çekici, sevimli
Sarıçiçek: Artvin dolaylarında kız erkek birlikte oynanan bir halk dansı
Sarıgül: Sarı renkte çiçek açan bir gül
Sarıgüzel: Sarı renkte çiçek açan bir gül
Sarıyıldız: Çobanyıldızı, çulpan , çolpan, zühre
Sarmaşık: Koyu ve yeşil renkli ve değişik biçimde yaprakları olan, saplarından çıkan ek kökçükleriyle tırmanan, renkli çiçekleri olan bir bitki
Saygül: Sayılasın ve gül gibi güzel olasın
Seber: Dost, arkadaş
Seçen: Seçme işini yapan, bir şeyi seçen
Seçil: Güzelliğinle, varlığınla seçilesin
Seçilay: Seçil ve Ay gibi güzel ol
Seçkin: Seçilerek en iyi diye ayrılmış olan; benzerleri içinde niteliklerinin üstünlüğüyle göze çarpan, üstün
Seçmen: Beğenen, seçen, seçimde oy verme hakkı olan kimse
Seden: Gözü açık, uyanık
Sel: Sürekli yağmurlardan ya da eriyen karlardan oluşup önüne ne gelirse alıp götüren taşkın su
Selay: Sel ayı, sellerin çok olduğu ilkyaz ayları
Selbi: Bkz. Selvi
Selcan: Dede Korkut öykülerinde geçen bir ad
Selcen: Bkz Selcan
Selçuk: Selçuk Türklerinin atası, Selçuk Sultan, Gazneliler çağında Türkmenleri bir araya getirip bir devlet kurmuştu. Daha sonra birçok kollara Ayrılan Selçuklular Anadolu'da da güçlü bir devlet kurmuştur
Selda: Bkz. Seldağ
Seldağ: Dağlardan akan sel, dağ seli
Selden: ("Selden tutulmuş" anlamında) selin getirdiği
Selek: Eliaçık, konuklarını iyi ağırlayan
Selen: Ses, gürültü, haber, bilgi, yakın yer, çevre, varlık, bolluk, duruş, tavır, sel yatağı
Selgün: Selin oluştuğu gün, sel günü
Selışık: Sel gibi ışık, sel gibi akan ışık
Selışıl: Sel gibi akan parıltı, selin ışılı
Selışın: Sel gibi akan ışın
Selin: Öğünç, sevinç
Selok: Sel gibi akan ok.
Selvi: Kış yaz yaprağını dökmeyen, ince uzun bir ağaç, servi selbi
Selvican: Servi gibi güzel kimse
Senay: Sen Ay'sın, sen Ay gibisin, Ay sensin
Senbul: Sen ara ve bul
Senem: Kars dolaylarında kadın ve erkeklerin karşılıklı olarak oynadıkları bir halk dansı
Sepin: Gelin için hazırlanan her türlü eşya, çeyiz, sepi, düğünde geline verilen armağan
Seren: Gemi direği uzun ağaç, "sermek" eylemini yapan
Serin: Ilık ile soğuk arası, az soğuk, serinlik veren
Serpil: Geliş ve büyü, boylan, boy at; ince ince savrularak yağ
Serpin: Sert yelle savrulan yağmur, dolu
Servi: Kış yaz yaprağını dökmeyen, ince uzun bir ağaç, selbi, selvi, uzun boylu ve güzel kadın
Seval: Beğen, sev, ve al, al ve sev
Sevdeğer: "Sev, o senin sevgine değer"
Sevdiye: Sevesin diye
Sevecan: "Can seni seve"
Sevecen: Acıyarak, koruyarak seven, sevgi dolu
Seven: Sevmiş olan, sevdaya tutulmuş, sevgi duyan
Sevenay: Sevdaya tutulmuş olan Ay
Sevencan: Sevdaya tutulmuş olan can.
Sevengül: Sevdaya tutulmuş olan gül
Sevengün: Sevdaya tutulmuş olan Güneş
Sevgen: Sevgi dolu, sevecen, sevmeye yatkın
Sevgi: Insanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye iten duygu, sevme duygusu, tutkunluk, sevi
Sevgim: Benim olan sevgi, aşkım
Sevgin: Seven, sevgiye düşkün
Sevgül: Sevginin gülüsün
Sevgün: Sevilen günsün
Sevi: Aşırı sevgi ve bağlılık duygusu
Sevil: "Kendini sevdir" sevgiye yaraşır ol
Sevilay: Sevilen Ay'sın
Sevim: Güzellik, hoşluk, sevimlilik, hoşa gitme hali, şirinlik, alımlılık
Sevin: ("Sevinmek"ten buyruk) sevinç duy, neşelen coş
Sevinç: İstenen ya da hoşa giden bir şeyin olmasıyla duyulan coşku
Sevindal: Dal gibi olduğun için sevinesin
Sevingül: "Sevinmek" ve "gülmek"ten buyruk hem sevin hem gül
Sevkal: Sev ve kal, sev ve sevdiğin yerde kal
Sevsay: Sev ve say
Sevsen: "Keşke sevmiş olsan"
Sevsevil: Sev ve sevil, hem sev hem de sevil
Sevtap: Sev ve tap, tapınırcasına, sev, sev ve tapın
Seyhan: Adana kentinin içinden geçip Akdeniz'e dökülen, Çukurova'ya bereket getiren ırmak
Sezal: Sez ve al
Sezan: Sez ve an
Sezay: Sez ve Ay gibi güzel olan
Sezek: Sezebilen, sezen, duyumsayan
Sezen: Açık bir kanıt olmadığı halde olmuş ya da olcak bir şeyi kestiren, duyumsayan
Sezer: Olacak bir şeyi önceden duyumsar, bir şeyin olacağını önceden kestirir
Sezgen: Sezen, sezgisi olan, sezme yeteneği olan
Sezgi: Aklın yardımı olmadan, gerçeğin doğrudan doğruya kavranması bir şeyi önceden bilme, duyumsama yeteneği, sezme yeteneği, seziş
Sezgin: Sezen, sezgisi olan, sezme yeteneği olan, sezgen, duyumsayan, sezici
Sezginay: Sezme yeteneği olan Ay
Sezin: Sezinleme işi, sezme
Seziş: Sezme yolu, sezme biçimi, sezme
Sezmen: Sezen kimse
Sıla: Kişinin doğup büyüdüğü ve gurbette iken özlediği yer
Sibel: Henüz yere düşmemiş, havada uçuşan yağmur tanesi, buğday başağı
Simge: Bir özelliği tümüyle kendinde toplayan örnek, bir şeyin göstergesi
Solmaz: Rengi uçmaz, pörsümez, her zaman taze kalır
Sonay: Yılın son ayı (bu ayda doğan çocuklara konur)
Songül: (Doğan son çocuğa konur) güllerin sonuncusu
Songün: Günlerin sonucusu
Songür: Sonu bol ve güçlü, sonu gür
Sonuç: Bir olayın doğurduğu başka bir olay ya da durum, sonda ortaya çıkan.
Soydan: Iyi bir aileden gelen, soylu
Sönmez: Sürekli olarak yanar durur
Sönmezay: Sürekli olarak ışık saçan Ay.
Sözen: Iyi söz söyleyen, iyi konuşan
Su: Canlıların yaşamı için çok gerekli olan, rengi kokusu, tadı olmayan sıvı
Suna: Bir sülün türü, bir tür sülün, yaban ördeği
Sunal: Al ve sun, hem sun hem al
Sunam: "Benim sülünüm, benim yaban ördeğim, benim sunam
Sunar: Saygıyla verir, takdim eder
Sunay: Ay'ı sun
Sunu: Armağan, birine sunulan şey, geline verilen armağan
Sülün: Uzun kuyruklu, büyük boylu, süslü, güzel bir kuş, boyu posu yerinde olan, çok güzel
Sümer: Mezopotamya'nın güneyinde devlet kuran, çivi yazısını bulan ve kullanan bir Türk budunu
Sümeray: Sümerlerin ayı
Süren: Yetişip ortaya çıkan, sürüp giden, olagelen
Süzülay: Gökteki Ay gibi süzül

İSİMLER SAYFASI

Şafak: Gündoğumundan önceki aydınlık.

Şahane: Tam anlamıyla güzel.

Şahika: Zirve, doruk.

Şanal: Ünlen, ünün yayılsın.

Şansal: Ünün yayılsın.

Şayeste: Uygun, layık.

Şaylan: Övünen, gururlu, neşeli.

Şaziye: Sevinç, gönül ferahlığı.

Şebnem: Su damlacığı, çiy.

Şefika: Acıyan, esirgeyen.

Şehnaz: Çok nazlı, Türk müziğinde bir makam.

Şehrazat: Özgür.

Şehriban: Şehrin ileri geleni.

Şelale: Çağlayanın büyüğü.

Şenay: Ayın parlaklığı, güzelliği.

Şengül: Güleryüzlü.

Şeniz: Mutlu, sevindiren iz, hatıra.

Şennur: Neşeli, nurlu.

Şenol: Şen, mutlu ol.

Şeref: Büyüklük, ululuk. 

Tamay: Dolunay
Tan: Güneş doğmadan önceki alaca karanlık, sabah aydınlığı
Tanaltan: Kızıl renkli sabah aydınlığı
Tanay: Tan zamanı doğan Ay, çok güzel kimse
Tanaydın: Tan vaktinin aydınlığı
Tandoruk: Sabah aydınlığıyla aydınlanmış yüce dağ tepesi
Tanelgin: Sabah aydınlığında yurdundan uzak düşmüş kimse
Tangör: Sabah aydınlığını göresin
Tangöze: Sabah aydınlığı ve kaynak
Tangül: Sabah aydınlığının gülü, sabah aydınlığı ve gül
Tangün: Tan Güneş'i sabah aydınlığının Güneş'i alacakaranlık, Güneş'i alacakaranlık gün
Tangüner: Sabah aydınlığı alacakaranlık
Tansel: Sabah aydınlığının seli
Tanseli: Sabah aydınlığının seli
Tansu: Insana şaşkınlık veren, akıl yoluyla açıklanamayan doğaüstü olay, tansık, mucize
Tansuğ: Tansu
Tanyel: Sabah aydınlığının yeli, sabahın çok erken saatlerinde esen yel
Tanyeri: Güneş'in doğmak üzere olduğu sırada ufukta hafifçe kızaran aydınlık yer
Tanyıldız: Güneş doğmadan önceki alaca karanlıkta ışıyan yıldız, sabah yıldızı
Tanyüz: Sabah aydınlığı kadar güzel yüz
Taşan: Herhangi bir nedenle kabına sığmayan, coşan
Tekay: Biricik ve Ay gibi güzel
Tekçe: Biricik ve bir benzeri daha olmayan
Tekgül: Biricik ve gül kadar güzel, biricik gül
Tekil: Tekle ilgili, tek olan
Teksin: Beceriksin, bir tanesin, eşin benzerin yok
Tenay: Teni Ay gibi parlak olan, güzel tenli
Tepe: Küçük dağ
Terek: Kavak ağacı; asma
Tezay: Çabuk giden ay
Tezcan: Sabırsız, atılgan, canı tez
Tezel: Eli çabuk, çabuk iş gören kimse
Tezer: Ivecen, çabuk iş gören kimse
Tezkan: Sıcak kanlı, hemen davranan
Titiz: En ince ayrıntıya bile önem veren, temizliğe çok düşkün
Toga: Küpe
Togay: Dere kıyılarındaki sık çalılık, tokay, dolunay
Tokay: Bkz. Togay
Toköz: Gözü gönlü tok
Tokurcun: Ekin demetleri yığını
Tola: Dolu, içi boş olmayan, çalı, dal
Tolga: Savaşta başa giyilen demirden yapılmış başlık, altın başlık, gümüş başlık
Tolunay: Ay'ın en dolgun göründüğü zaman, ayın dördü, Ay'ın on dördü gibi, çok güzel, dolunay
Tomris: (Türkçe "temür" "demir" sözcüğünden değiştiği sanılıyor) İskit Türklerinin Kafkasya'da oturan kolu olan Massagetlerin ünlü kraliçesinin adı
Tomur: Bitkinin çiçek ya da yaprak verecek duruma gelmiş filizi, tomurcuk
Tomurcuk: Çiçek vercek olan gonca, bir bitkinin üzerinde bulunan, ilerde sap, çiçek ya da bir çok yaprak verecek olan küçük kabartı, domurcuk
Topay: Top gibi olan Ay, yuvarlak Ay, dolunay
Toprak: Üzerinde tüm bitkilere ve öteki canlılılara yaşam ortamı sağlayan, toz durumuna gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla organik cisimlerden oluşan madde, arazi, tarla, kara, ülke
Torgay: Tarlalarda yuva yapan, boz renkli, küçük, ötücü, kuş, çayır kuşu, tarlakuşu,
Toygar: Turgay Toygar Torgay, Turgay
Tulga: Savaşta başa giyilen demir başlık, tolga altın başlık, gümüş başlık
Tulunay: Bkz. Dolunay,Tolunay
Tumay: Sessiz, durgun, dingin
Tuna: Karaormanlar'dan doğup Karadeniz'e dökülen ve Avrupa'nın Volga'dan sonra en uzun ırmağı
Tunacan: Sevgili Tuna, can Tuna
Tunadan: Tuna Irmağı'ndan
Tunam: "Benim olan Tuna, benim Tunam
Tunca: Meriç'in bir kolu Balkan Dağları'nın yüksek tepelerinden doğarak, doğuya doğru akar,
Tuncam: Benim olan Tunca, benim Tuncam
Tuncay: Tunçtan yapılmış Ay
Turgay: Tarlalarda yuva yapan, boz renkli, küçük ötücü bir kuş, çayırkuşu, torgay, toygar
Tutkun: Gönül vermiş, bağlanmış, çok sevmiş, tutulmuş
Tutkunay: Çok seven ve Ay gibi güzel olan
Tülay: Tülden yapılmış ay
Tümay: Bütünlenmiş Ay, dolunay
Tümcan: Bütün can, tümüyle can
Tünay: Gece Ay'ı, gece doğan Ay, gece ve Ay
Tünaydın: (Akşamüstü ve akşam vakti söylenen bir esenleme sözü) iyi akşamlar
Türe: "Türemekten"ten buyruk, gelenek, görenek, töre
Türel: Gelenek ve görenekle ilgili, türe ile ilgili , törel
Türkan: Cengiz Han'ın gelininin adı
Türkiz: Türk'ün açtığı iz, Türk izi
Türkmen: Oğuz Türklerinden bir boy ve bu boydan olan kimse; Türk'e benzeyen kimse
Türköz: Özü Türk olan, öz, Türk, Türk'ün özü
Türkün: Türklerin olan, Türk'ün çocuğu
Türküler: ("Türkü" sözcüğünün çoğulu) halk ezgileri
Tüze: Toplumu düzenleyen ve devletin yaptırım gücünü belirleyen kural ve tasların tümü
Tüzel: Tüzeye uygun, tüze ile ilgili
Tüzün: Düzenlilik, düzgünlük, düzgün, iyi bir soydan gelen, soylu
Tüzüner: Yumuşak huylu, düzenli kimse

Ufuk: Gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer, anlayış, düşünce gücü.

Uğur: Şans, talih, insana iyilik getirdiğine inanılan.

Umar: Çare, çıkar yol.

Umay: Üzerinden geçtiği kişilere mutluluk getirdiğine inanılan kuş, devlet kuşu.

Umman: Okyanus, büyük deniz.

Umnise: Kadın ana.

Ümran: Uygarlık, ilerleme.

Umur: Görgü, deneyim.

Umut: Ümit, geleceğe güven duygusu.

Utku: Tehlikelerden sonra ulaşılan mutlu son, zafer.

Uysal: Uyumlu, boyun eğen.

Uzay: Bütün varlıkları kaplayan sonsuz boşluk.

Ülker: Süreyya.

Ülkü: Uğrunda her türlü fedakarlıkta bulunulan, amaç edinilen, ideal.

Ümit: Umut.

Ümran: Ümran.

Ünal: Tanın, ün kazan.

Ünver: Tanın, ünlen.

Üstün: Diğerlerinden daha iyi olan.
Venüs: Merkür'den sonra Güneş'e en yakin gezegen.

Verda: Gül.

Vicdan: Şuur, ahlak.

Vildan: Yeni doğmuş çocuklar.

Vuslat: Buluşma, ulaşma, kavuşma.
Yağmur Yeryüzüne düşen yağışın sıvı halinde olanı.
Yakut Pembe ya da kırmızı renkte değerli taş, Sibirya'nın kuzeyinde yaşayan Türk kavmi.
Yankı Sesin bir yere çarpıp geri dönmesi ile oluşan ikinci ses, ses yansıması.
Yaprak Bitkilerin yeşil renkli, çeşitli şekilde olan soluk almaya yarayan uzantıları.
Yaren Dost, arkadaş.
Yasemin Kokulu çiçekler açan bir tür agaççık.
Yaşar Çocuğun uzun ömürlü olması dileğiyle verilen ad.
Yazgülü Baharın ilk günlerinde doğan kız çocuğu.
Yekta Tek, eşsiz.
Yelda Uzun, siyah şey.
Yeliz Havadar, aydınlık.
Yeşim Açık yeşil, pembe renkli değerli bir taş.
Yeter Sonuncu olması istenen çocuklara verilen ad.
Yetkin: Olgun, ergin.
Yıldız: Gökteki ışıklı gökcisimlerinden her biri.
Yonca: Baklagillerden güzel bir ot.
Yosma: Edalı, işveli, zarif, kıymetli.
Yurdagül: Yurda gül olarak doğmuş, gülümseten, sevindiren.
Yurdakul: Vatanı için kul olan.
Yurdanur: Yurduna ışık saçan.
Yücel: Yüksel, yücel duruma gel.
Yüksel: Basan kazan, yücel.
Zeliş: Din kitaplarındaki Yusuf ile Züleyha öyküsünün kadın kadın kahramanı "Züleyha'dan Zeliha ve ondan türkçeleşen biçim
Zeren: Kavrayışlı, anlayışlı zeki
Zeynep: Güzel, süs, tombul
Zühre: Çobanyıldızı, Çolpan



                  Erkek İsimleri

Calp : Güçlü
Can :İnsanın kendi varlığı, yaşam, birey kişi, ruh, güç kuvvet
Canal : Can alıcı, (mecaz olarak) yiğit ol, canlar yak
Canalp : Can yiğit
Canay : Ay gibi güzel kimse
Canber:  Sert kişi, sağlam kişi, canı sağlam
Candan : Özden, içten, içtenlikli, yürekten, gönülden
Candaş : Can yoldaşı, arkadaş, dost, sevgili
Candeğer:  Uğrunda ölmeye değer
Candemir : Canı demir gibi sağlam, demir gibi kimse, demir canlı
Caner : Yürekten sevilecek kimse
Cangür : Yaşam dolu, canlı
Cansın : Çok cana yakınsın
Cankat : "Cana can kat katmak"tan buyruk, ailemize can katasın
Cankut:  Kutlu kimse, uğurlu can
Canol:  "Yaşamım ol, canım ol, bana can ol"
Canöz : Kişinin kendi öz canı, öz can
Canpolat : Canı polat gibi sağlam, canlı, çelik gibi kimse
Cansen:  "Yaşam sensin, can sensin"
Cansu : Yaşam veren su, can suyu
Cansun:  Yaşam sun, canlılık ver
Cansunar:  Yaşam verir diriltir
Cansunay:  Yaşam sun ve Ay gibi güzel ol
Cantekin:  Biricik can, can şehzade
Caymaz:  Sözünden dönmez, verdiği sözü tutar, vazgeçmez
Celasun:  Gürbüz, yiğit, bahadır, genç yiğit
Celayir:  Moğolların kollarından birinin adı
Cengiz : Yılmaz, dönmez, yumuşamaz kimse, güçlü kimse, asıl adı Timuçin olan Ve Büyük Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu Türk hanı, Cengiz Han
Ceyhan : Çukurova'daki bir ırmak ve adını bu ırmaktan alan bir ilçe
Ceyhun : Orta Asya'da bir ırmak
Cindoruk : Bir dağın en yüksek noktası, doruğu
Coşar : Taşarak kabına sığmaz, coşkun
Coşku :  Olağanüstü bir biçimde kendini gösteren duygu yükselmesi, heyecan
Coşkun:  Coşmuş olan, kabına sığmayan
Coşkunay:  Kabına sığmayan ve Ay gibi güzel olan
Coşkuner : Kabına sığmayan kimse, coşkun yiğit, coşkun erkek
Coşkunsu : Taşmış olan akarsu
Cömert inti olmayan, eliaçık, gönlü yüce

Fadıl: Erdemli, üstün kişi.
Fahim: Ulu, yüce, onurlu.
Fahir: Övünülecek kadar, övünen, gösterişli ve değerli.
Faik: Manevi olarak üstünlük.
Faruk: Keskin. Haklıyı haksızdan ayıran kimse. Adaletli.
Fatih: Fetheden
Fazıl: Üstün kişilikli, erdemli. Olgun.
Ferdi: Bireysel, tek başına.
Ferhan: Sevinç, neşe. İyi haber karşısında verilen ödül. Güçlükleri aşıp bir yeri ele geçirme.
Feridun: Tek başına, eşsiz.
Ferit: Sıralanmış inci taneleri. Tek başına. Emsalsiz.
Ferruh: Uğurlu, kutlu. Kutsal. Yanağı nurlu.
Ferzan: Bilim, hikmetler. Nefsinden kurtulmuş.
Fethi: Fethiye ilişkin.
Fevzi: Kurtuluş ve zafere ilişkin. Selamet.
Feyyaz: Berekeli, gür, verimli. Eli açık.
Fırat: Bir nehir adı. Türkiye'den geçip Basra'ya dökülür.
Fikret: Düşünce. Düşünmeye dalma.
Fuat: Gönül, yürek. Düşünce.
Furkan: İyi ile kötü, doğru ile yanlış arasındaki herşeyi gösteren.

İSİMLER SAYFASI

Gediz su birikintisi, gölcük, Ege Bölgesin'nde bir akarsu; adını Bu akarsudan alan bir ilçe
Gencalp genç, yiğit, bkz.Gençalp
Gencay bkz. Gençay
Gencer delikanlı, genç yiğit bkzz. Gençer
Genç yaşı ilerlememiş olan, yaşlı olmayan, canlı, dinç
Gençalp genç yiğit
Gençay yeni doğan Ay, ilk ay
Gençer delikanlı, genç yiğit
Gençkal hiç yaşlanma, herzaman genç kal
Gençsoy yaşlı olmayan soydan, dinç kimse, genç soylu, soylu genç
Geray açık maviye yakın, gök rengindeki Ay
Gerçeker aslına uygun nitelikler taşıyan yiğit, gerçek yiğit
Gezgin yeni yerler görmek ereğiyle geziye çıkan kimse
Giray uygun, yaraşır, eski Kırım hanlarının ünvanı
Girgin herkesle çabucak ahbaplık, yakınlık kurabilen, sokulgan kimse
Gizay gizlenmi Ay, saklı Ay
Gizer giz gibi saklanan yiğit
Gizmen giz saklayan kimse, sırdaş
Göğem göğermiş ekin, yapraklanmış, ekin; yeşile bakan mor; Bir tür yaban mersini
Göğen gök, mavi, yeşillik
Göğüş sarı saçlı ve mavi gözlü kimse, gökmen
Gökalp ("alp"taki "I" kalın okunur) gök gözlü yiğit
Gökay mavi Ay; gökyüzündeki ay
Gökbaran gökteki güç; gök gücü
Gökbay gök yüzlü ve zengin kimse
Gökbel yeşil bir dağın geçit veren yeri
Gökbelen yeşil bir dağın geçit veren yeri; yeşil tepe
Gökben mavi renkli benek
Gökberk mavi ve gözlü ve sert
Gökbey mavi gözlü bey
Gökcan mavi gözlü ve can yakan kimse
Gökçe güzel, sevimli, mavi gözlü, gökle ilgili, gök gibi
Gökçeer mavi gözlü yiğit, sevimli yiğit
Gökçel gök ile ilgili, gök rengini andıran
Gökçem mavi gözlüm
Gökçen güzel, seviml, mavi gözlü ve sarışın, yiğit, efe
Gökçener mavi gözlü yiğit
Gökçer mavi gözlü yiğit, gökçe er.
Gökçin külrengi, kır, kurşuni
Gökdal yeşil dal,taze dal
Gökdeniz mavi deniz
Göker gökyüzünün yiğidi, gök yüzlü erkek, mavi gözlü kimse
Gökhan Oğuz Haan'ın oğlu
Gökmen mavi gözlü ve sarışın kimse
Gökmenalp mavi gözlü ve sarışın yiğit
Gökmener mavi gözlü ve sarışın erkek, mavi gözlü sarışın yiğit
Göksagun mavi gözlü hekim
Göksel gökyüzüyle ilgili
Göksekin "gökyüzü senindir" anlamında
Gökseven mavi seven, gökyüzünü seven
Göksever mavi sever, göğü sever, gökyüzünü sever
Göksu mavi su, Türkiye'nin birçok yerinde akarsu adı
Göksun Kahramanmaraş ilinde bulunan ve Seyhan Irmağı'na Karışan bir çay ve bu çaydan adını alan bir ilçe
Gökşen mavi gözlü ve şen kimse
Gökşin yağmurdan sonra gökyüzünde görülen yedi renkli kuşak, Gökkuşağı, alkım
Göktan mavi şafak, mavi tan
Göktaş mavi taş, uzaydan yere düşen taş, göktaşı
Göktekin gökyüzlü ve biricik, mavi gözlü şehzade
Göktuna mavi Tuna
Göktunç mavi gözlü ve tunç gibi
Göktürk 552-745 yılları arasında Orta Asya'da hüküm süren, Bumin Han'ca kurulmuş olan Türk devleti ve bu devletin Halkından olan kimse
Gönen mutlu ol, sevin
Gönenç varlık, bolluk, mutluluk, sevinç
Görgün görme yetisi olan, gören, görmüş olan, iyi gören
Görkay güzel Ay, görkemli ay
Görkem gösteriş, görünüş, gürbüz, iyi gelişmiş, göz alıcı ve Gösterişli olma hali, göz alıcılık, gösterişlilik
Görker güzel ve yiğit kimse
Görkmen alımlı, yakışıklı yiğit, görkemli erkek
Göze bir akarsuyun çıkış yeri, kaynağı, kaynak, pınar
Gözen albenisi olan, göze güzel görünen, çekici, pınar, kaynak, göze
Gücüm dayandığım şey, dayanağım, güç aldığım
Gücümer benim dayanağım olan yiğit, gücüm olan yiğit
Güçal kuvvet al, güç al
Güçhan çetin han, güçlü han
Güçkan güçlü soydan olan kimse
Güçlü dayanıklı, zorlu, gücü olan, kuvvetli, sözü geçer
Güçlüer dayanıklı, zorlu yiğit, güçlü yiğit, sözü geçer yiğit
Güçlütürk dayanıklı, zorlu Türk, kuvvetli Türk
Güçsel çetin sel, zorlu sel, güçle ilgili, enerjik
Güçyener yenici güç, zorlu güç
Güçyeter yeter güç
Güleç herzaman gülen, güler yüzlü, güler yüzlü ve sevimli
Güleçer güler yüzlü yiğit
Gülener güler yüzlü yiğit, güleç er
Gülertan gülümseyen sabah vakti
Gülesin "gülmek" eyleminden bir iyi dilek
Gülez gülü ayaklarında çiğne
Gülmen güler yüzlü kimse, güleç
Gültan sabah vaktinin gülü, tan gülü
Gültekin tek gül, biricik gül, gül gibi güzel ve tek, gül şehzadesi
Gün Güneş'in yeryüzüne saçtığı ışık, gündüz, güneş
Günal kırmızı Güneş, al Güneş
Günalp Güneş gibi ve yiğit
Günaltan kızıl sabah vakti ve Güneş
Günaltay Altaylar'dan doğan Güneş, Altay Güneşi
Günay Güneş ve ay, güneş gören yer, güney
Günaydın sabahları söylenen bir esenleme sözü, "gününüz aydın olsun"
Günberk Güneş gibi yakıcı ve sert
Günce gün, yani Güneş'e benzeyen, günü gününe tutulan,
Yazılan anı, günü gününe tutulan anıların tazıldığı defter
Gündaş aynı günde doğanlardan her biri, aynı gün olan, gündeş
Gündeniz Güneş ve deniz, güneşli deniz
Gündeş aynı günde doğanlardan her biri, aynı günde olan
Gündoğan (güneş doğarken doğan çocuklara konulan adlardan) Doğan Güneş, doğan gün
Hakan eskiden Türk imparatorlarına verilen unvan. Kağan
Hansoy han soylu, bey soyundan gelen
Heper bütünüyle yiğit, hep yiğit, her zaman yiğit
Hepgüler her zaman güler
Hepyener her zaman yener, hiç yenilmez
Hınçal öcünü onda koyma, öcünü al, öç al
Hızlan elini çabuk tut, hızını artır
Hülagü İlhanlılar Devleti'ni kuran Türk Moğol hükümdarı
Ilgar akın
Ilgaz Çankırı-Kastamonu arasında, Batı Karadeniz Bölgesi'nin En yüksek dağlar topluluğu
Ilgazer ılgaz dağlarının yiğidi
Ilgın genellikle küçük akarsu kıyılarında bulunan, beyaz ya da Pembe çiçekli, çok hafif yapraklı bir ağaçcık
Ilgıt (esinti ve akış için kullanılan ve "yavaş yavaş" anlamına gelen "Ilgıt ılgıt" ikileme ve belirtecinden esinti, akış
Ilıcan yumuşak, ılımlı kimse
Imak akarsuların en büyüğü
Işık Güneş ve benzeri bir kaynağın yaydığı aydınlık;
Bir yeri aydınlatmaya yarayan araç, nesneleri görmemize Yarayan fiziksel güç
Işıkalp ışıklı yiğit
Işıker aydınlık yiğit, ışıklı yiğit
Işılar parlaklık verir, pırıl pırıl eder, ışıldar, ışık yayar, parlar şavkır
Işıltan şafak ışığı
Işıltı titrek ışık, pırıltı, parıltı
Işın bir ışık kaynağından çıkan ve uzayıp giden ışık çizgisi
Işıner ışın saçan yiğit
Işıt (ışımak"tan buyruk) ışık ver, aydınlat
Işıtan aydınlatan, ışık veren
Işkın ağaçta yeni sürmüş dal, ince ve taze kal

Kağan: Hanlar hanı, hakan, han, Orta Asya'da eskiden Moğol İmparatorlarına verilen unvan, İmparator
Kanat: Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organları
Kandemir: Sağlam kan, kanı sağlam olan kimse, sağlam demir
Kaner: Kanlı yiğit
Kansu: Çerkez Memluk beyi, Çin'de bir il, Memluk Sultanlığının son Çerkez Sultanı
Kaplan: Hindistan ve Afrika ormanlarında yaşayan, aslan büyüklüğünde, Postu çizgili, kedigillerden yırtıcı, güçlü bir hayvan
Kapkın: Ansızın yakalayıp alabilen, ısırıp parçalayan, hemen kapan, alan, kapgın, kapan
Karaalp: Karaalp yiğit
Karaca: Geyik türünden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı, Dağ keçisi, yaban keçisi, eti yenen bir kuş, (mecaz olarak)
Karayağız,: Yağız, ünlü halk ozanı Karacaoğlan'ın adından
Karacan: Yağız, bir ağaçcık, Dedem Korkut öykülerinde bir yiğit
Karer: Yağız yiğit
Karan: Karanlık
Karanalp: Kara yağız yiğit
Kartal: Kızıl kara tüylü, güçlü kıvırcık gagalı, iri ve güçlü, yıryıcı bir kuş
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi, pek sert
Kayaalp: Kaya gibi sert yiğit
Kayaer: Kaya gibi sert ve sağlam yiğit
Kayan: ("Kaymaktan") kayma işini yapan, akar gibi yer değiştiren, kayıcı,
Kayarak: Giden akarsu, sel, çığ
Kayatekin: Kaya gibi sağlam şehzade
Kayatimur: Kaya demir, sert demir
Kayatürk: Kaya gibi sağlam ve sert Türk
Kayı: Osmanlıların kökeni olan Oğuz boylarından birinin adı, sağlam, sert, güçlü, sağanak, bora
Kayıhan: Güçlü kağan, sert han, sağlam han
Kaynak: Bir suyun çıktığı yer, göze, pınar
Kayra: Tanrı yardımı; Tanrı'dan ya da büyük bir kimseden gelen iyilik, kayırma, yardım, destek
Keskin: Çok kesici, iyi keser, çok sert, çok etkili
Keskiner: Sert yiğit, keskin erkek
Kılıçalp: Kılıç gibi keskin yiğit
Kılıçaslan: Selçuk sultanlarının üçüncüsü, Türklerin Anadolu'yu yurt edinmesini sağlayan, Haçlıları Anadoku'dan kovan Türk beyi
Kılıçer: Kılıç gibi keskin yiğit, kılıç gibi yiğit
Kınay: Hiç durmadan çalışan, çalışkan
Kıraç: Su bulunmayan toprak, kurak toprak, verimsiz toprak
Kıralp: Rengi kırçıl olan yiğit, kırçıl renkli yiğit, kır yiğit
Kıraner: Vurup ezerek parçalayan yiğit
Kırca: Kırçıla yakın, kıra benzer, kır gibi
Kırhan: Kırçıl han
Kırtay: Kır renkli at yavrusu, kır renkli tay
Kırtekin: Kırçıl şehzade
Kıvanç: Mutlu bir olgudan duyulan şey, sevinç öğünç
Kıvançer: Sevinç olan yiğit, övünç olan yiğit, sevindiren kimse
Kıvılcım: Yanmakta olan bir şeyden çevreye sıçrayan ateş parçası
Koçer: Koç yiğit, yiğitler yiğidi
Koçhan: Yiğit kağan
Konur: Kumral, kestanerengi, açık sarı, boz ile sarı arası, (renk) süslü, çalımlı, kimseyi beğenmeyen, gururlu, kahraman, yiğit
Konuralp: Yiğitler yiğidi, onurlu yiğit
Konurata: Yiğit ata, onurlu ata
Konurbay: Onurlu ve varsıl, onurlu bey
Kor: İyice yanarak içine, özüne değin ateş olmuş kömür ya da odun parçası, (mecaz olarak) kıpkırmızı
Koralp: Kor gibi, kor ateş gibi yiğit
Koray: Kor gibi kızarmış ay, kıpkırmızı ay
Korcan: Kor ateş gibi kimse
Korel: Kor ateş durumuna gelmiş el
Korer: Kızıl ateş gibi yiğit, kor gibi erkek
Korgün: Kızıl Güneş, kor durumdaki Güneş
Korhan: Ateş gibi kağan
Korhan: Kor ateş gibi kan, kızıl kan
Korkmaz: Hiçbirşeyden çekinmeyen, yiğit, yürekli
Korkut: Dedem Korkut öykülerinin anlatıcısı sayılan kişinin adından; "korkutmak"tan buyruk
Kortan: Kıpkızıl şafak, Güneş'in doğmasından önceki kızıllık
Koşal: Koşarak git ve al
Köker: Soyca yiğit olan kimse, kökü yiğit
Köknar: Çam türünden, yatay dallı, kerestelik bir orman ve süs ağacı
Köksal: "Yerinden kolayca oynatılamayacak durumda yerleş!"kökünü derinlemesine sal" "kökleş yerleş" anlamında buyruk
Köksalan: Kökleşmiş olan, kök salmış olan
Köksan: Köklü ün, köklü ad
Köksoy: Kökü derinlere giden soydan olan
Kubilay: Çin'de "Yu-An" adıyla yeni bir hanedanlık kuran Moğol İmparatoru, Kubilay Han
Kunt: Sağlam yapılı, sağlıklı, dayanıklı, kalın, sert
Kunter: Sağlam yapılı yiğit, sert yiğit
Kuntman: Sağlam ve iri yapılı erkek
Kuraner: Kurucu kişi
Kurt: Sürülere saldıran, köpek türünden yırtıcı, yabanıl hayvan (mecaz olarak) işini iyi bilen, aldanmaz
Kurtalp: Kurt gibi yiğit
Kurter: Aldanmaz yiğit, işini iyi bilen yiğit, kurt yiğit
Kurtul: Güç bir durumdan kendini kurtar
Kurtuluş: Tehlikeli ve kötü bir durumdan kurtulma
Kuru: Suyu, nemi olmayan, çelimsiz, sıska, arık
Kut: Iyilik getiren şeyin durumu, iyilik getiren şey, uğur; mutluluk, saadet
Kutal: Uğur al, uğurla ilgili, uğursal
Kutalp: Iyilik getiren yiğit, uğurlu yiğit
Kutay: Iyilik getiren Ay, uğurlu Ay, kutlu ay, kutlu ve ay gibi
Kutbay: Uğurlu bey
Kutberk: Uğurlu ve sağlam
Kutcan: Iyilik getiren kimse, kutlu kimse
Kuter: Iyilik getiren yiğit, kutlu yiğit
Kutgün: Kutsal gün, kutlu günde doğmuş
Kuthan: Uğurlu kağan, kutlu kağan
Kutkan: Uğurlu kan, kutlu kan
Kutlay: Uğurlu Ay, kutlu Ay
Kutlu: Iyilik, uğur getirdiğine inanılan, uğurlu kutsal
Kutlualp: Uğurlu yiğit
Kutlubay: Iyilik ve zenginlik getiren
Kutlubey: Uğurlu bey
Kutlucan: Uğurlu ve can kimse
Kutluel: Uğur getiren el
Kutluer: Uğurlu yiğit
Kutluğ: Iyilik ve uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, kutlu
Kutluğhan: Uğur getiren kağan, Oğuz Han'ın torunu
Kutluhan: Uğur getiren kağan
Kutlutekin: Uğurlu ve biricik, uğur getiren şehzade, uğurlu prens
Kutlutin: Kutsal ruh
Kutlutürk: Uğurlu Türk, kutsal Türk
Kutman: Uğur getiren, uğurlu kimse
Kutsal: Tapınılacak ya da uğrunda can verilecek denli sevilen; Dokunulmaması gereken; uğur getirdiğine inanılan Uğurlu, kutlu
Kutsalan: Uğur getiren, uğur salan
Kutsalar: Uğur getiren kimse, uğur getiririr, kut gönderir
Kutsan: Uğurlu ad, kutlu ad
Kutsay: Uğurlu say
Kutsoy: Kutlu soydan gelen, soyu kutlu
Kuzey: Sağını doğuya, solunu batıya veren bir kimsenin tam karşısına düşen yön
Kuzgun: Bir tür karga
Küntay: Sağlam yapılı, kunt Ay

Lami: Parlayan, parıldayan.

Latif: Yumuşak, güzel, nazik, şakacı.

Lemi: Parlama, parıltı.

Levend: Osmanlı donanmasında denizci, yakışıklı, boylu poslu.

Lütfi: Hoşluk, iyi davranış.

İSİMLER SAYFASI

Malkoç: Ünlü bir akıncı soy olan Malkoçoğullarının atası Malkoç Mustafa Bey'in adından
Mengi: Mengü, Bengi
Mengü: Sonsuza değin yaşayacak olan, ölümsüz, bengi
Mengüalp: Ölümsüz yiğit
Mengüer: Ölümsüz yiğit
Mengühan: Ölümsüz kağanı Hulagu Han'ın kardeşi, Moğol hanı
Mengütaş: Ölümsüz taş, bengi taş
Mengütekin: Ölümsüz şehzade
Mengütimur: Ölümsüz ve demir gibi sağlam, ölümsüz demir
Meriç: Bulgaristan'dan çıkıp Edirne yakınlarında Arda ve Tunca ile birleştikten sonra Türk-Yunan sınırları boyunca akraka Enez yakınlarında Ege Denizi'ne dökülen ırmak
Meriçtan: Meriç Irmağı'nın şafağı, Meriç kıyısındaki sabah vakti
Mert: Sözünün eri; yiğit bahadır, batur
Merter: Sözünün eri; yiğit
Mertkal: Her zaman mert olarak yaşa
Mertol: Sözünün eri ol, yiğit ol
Mete: Hun Türklerinin büyük hakanı, babası Teoman'ı öldürerek yerine geçti. (M.Ö. 209), otuz beş yıl Hun tahtında kaldı, Oğuz Han olarak da bilinir Moğol Moğolistan halkından. Moğollar Orta Asya'da bir kavimdi; çok eski Çağlarda Türklerle aynı kavimdendi. Cengiz Han'ın kurduğu Moğol İmparatorluğu tarihte ünlüdür.
Moran: Dereden büyük akarsu, ırmak, müren
Moray: Mor renkte Ay
Muştu: Sevindirici haber, iyi haber
Mutlu: Bütün istek ve özlemlerine kavuşmuş olan, mesut
Mutlualp: Özlem ve isteğine kavuşmuş yiğit
Mutluay: Mutlu ve ay gibi olan
Mutlugün: Sevindirici gün; mutluluk veren gün
Mutluhan: İsteklerine kavuşmuş kağan
Mutlutekin: Özlem ve isteklerine kavuşmuş ve biricik kimse, mutlu şehzade
Mutver: Mutluluk ver, mutlu et
Müren: Dereden büyük akarsu, çay, ırmak moran

Nart yürekli, yiğit
Narter yürekli yiğit, yiğitler yiğidi
Nayır arkadaş, dost
Nayman sekiz; Batı Moğolistan'da yaşayan ve sekiz oymaktan oluşan Türk Topluluğu
Nemutlu (imrenilecek bir olgu dolayısıyla söylenen "ne mutlu" sözünden) Ne kadar mutlu çok mutlu
Nogay 1280-1299 yılları arsında Tuna ve Dobruca Tarlalarının başı Olarak saltanat süren, Hulagu Han'ca öldürülen kişi, Nogay Han
Noyan ordular komutanı, başkomutan, soylu kişi
Nur aydınlık, parıltı, ışık
Nuralp aydınlık saçan yiğit
Nurbay aydınlık saçan erkek
Nurer aydınlık saçan yiğit
Nurkut aydınlık sal, ışık ver
Nursal aydınlık Sal, ışık ver
Nuyan soylu kişi, noyan

Oben erkek deve
Obuz su gözesi, göze kaynak
Odhan ateş kağan, ateş han
Odkan ateş kan, ateşli kan, kaynayan kan, deli kan
Ogan barış tanrısı, gök tanrısı, Güneş, güçlü, yiğit, bkz. Oğan,Okan
Oganalp Güneş gibi yiğit, gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit, bkz.
Oğanalp,
Oganer gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit. Bkz. Oğaner, Okaner
Ogansoy tanrı soyundan, gök tanrısı soylu.
Ogün o bilinen ve anısı olan gün
Oğulbal tatlı oğul, oğul balı, oğul arılarının yaptığı ak bal
Oğulcan can oğul
Oğultekin biricik oğul, şehzade
Oğultürk Türk oğlu
Oğuz sağlam, gürbüz, güçlü, iyi yürekli, iyi arkadaş, dost Hun İmparatoru Oğuz Han'ın adından
Oğuzalp sağlam yiğit, güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit
Oğuzer sağlam yiğit, güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit
Oğuzhan Hun Türklerinin İmparatoru Mete'nin efsanevi adı
Oğuzman sağlam, gürbüz, güçlü kimse, iyi yürekli dost kimse,
Okanay güçlü Ay, yiğit ay, Güneş ve Ay
Okay ok gibi doğru, Ay gibi parlak
Okayer ok gibi doğru, Ay gibi yiğit
Okaygün ok gibi doğru, Ay gibi güzel, Güneş gibi yakıcı kimse
Okbay ok gibi doğru ve varsıl kimse
Okcan ok gibi doğru can
Okdemir demirden yapılmış ok
Okgüç ok gibi doğru ve güçlü
Okman okçu, ok atan kimse
Oksal ak at, oku Sal, oku bırak
Oktay kızgın öfkeli, sinirli
Oktunç ok tuncu; tunçtan yapılmış ok
Oktürk ok gibi Türk
Okyar oku parçala
Olca savaşta ele geçirilen mal, ganimet
Olcaytuğ Hulagu'nun torunlarından Argun'un oğlu, İlhanlı hükümdarı
Olgaç bilgi ve görgüce olgunlaşmış kimse
Olgu düşünce ve ilkelere karşıt olarak gerçekte var olan şey, gerçek
Olgun bilgi ve görgüce gelişmiş
Olgunay dolunay durumundaki ay
Olguner bilgi ve görgüce gelişmiş erkek, olgunlaşmış erkek
Olgunsoy gelişmiş soy, olgunlaşmış soy
Olsan ad ol, san ol
Oltan şafak ol, tan ol
Oltun saygı gösterilen ol, saygın ol
Oltunç tunç ol, tunç gibi sağlam ol
Oluş olma işi, olma biçimi var oluş
Onan daha iyi bir duruma giren, eksiği kalmayıp gönül huzuruna Eren, iyileşen
Onar ("onmak"tan) eksiği kalmayıp gönül erincine ulaşır, daha iyi bir Duruma gelir, mutlu olur; ("onarmak"tan) "işler duruma getir, Düzelt" anlamında buyruk
Onaran işler duruma getiren, düzelten
Onart işler bir duruma getirilmesini sağla, düzelttir.
Onat iyi, güzel, düzgün, doğru, uygun, tatlı, iyi yaradılışlı, namuslu
Onatkut iyive uğurlu
Onay gerçekleme, doğrulama
Oner on kişiye bedel yiğit
Ongan özlem ve istekleri yerine gelmiş, mutlu
Onganer mutlu yiğit
Ongun bol verimli, yararlı duruma gelmiş, mutlu, kutlu, gelişmiş, Gürbüz, tapılan kişi, beğenilen kimse
Ongunalp mutlu yiğit, yararlı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit
Onguner mutlu yiğit, yararlıı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit
Onur kişinin kendine olan saygısı, öz saygısı, içsel değer
Onural onur sahibi ol
Onuralp kendine saygısı olan, yiğit, onurlu yiğit
Onursal onurla ilgili, onur niteliğinde; saygı göstermiş olmak için verilen
Oran karşılıklı uygunluk, iki şeyin birbirini tutması, iki şey arasında ya da parça ile bütün arasında bulunan bağıntı, anlayış
Oransal oranla ilgili
Oray kale burcu ve Ay
Orbay kentli ve zengin
Orçum sağlam adam
Orçun sağlam adam, bir görevde, birinden boşalan yere gelen kimse, ardıl
Orhan Osmanlı İmparatorluğu'nun ikinci sultanı Orhan Gazi'nin adından kent kağanı
Orhun Orta Asya'da büyük bir ırmak
Orkan "Orhan" adının bir başka biçimi
Ortaç tepe, kendine miras kalan kimse; bir hükümdarlığın tahtına Geçecek kimse, veliaht
Ortun ortanca kardeş
Ortunç tunçtan yapılmış gibi sağlam kale
Orun büyük bir görevlinin çalıştığı yer, makam
Orunbay büyük görevi olan kimse, makam sahibi
Oskay sevinçli, neşeli
Otağ yüksek direkli, süslü, büyük çadır
Oytun kuytu yer, beğenilen yer, güzel yer; kutlu
Ozan sazla şiir söyleyen halk şairi; şair, şiir yazan kimse
Ozanalp şair ve yiğit kimse
Ozanay şair ve Ay gibi kimse
Ozaner şair ve yiğit
Ozankan ozan soyundan gelen